ดอกไม้ในวรรณคดี

ดอกกรรณิการ์

“… กรรณิการ์ ก้านสีแดงสด คิดผ้าแสดติดขลิบนาง

เห็นเนื้อเรื่อโรงราง ห่มสองบ่าอ่าโนเน่ …”

วรรณคดี : กาพย์ห่อโคลง “ นิราศธารโศก ” ผู้ประพันธ์ : เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ (เจ้าฟ้ากุ้ง)

ดอกการเวก

“… สามกษัตริย์เที่ยวชมบุปผชาติ ดอกดกเดียรดาษในสวนขวัญ

เกดแก้วพิกุลแกมพิกัน จวงจันทร์ลำดวนกระดังงา …”

วรรณคดี : “ รามเกียรติ์ ”ผู้ประพันธ์ : พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก

ดอกกุหลาบมอญ

“… เที่ยวชมแถวขั้นรุกขชาติ ดอกเกลื่อนดกกลาดหนักหนา

กาหลงกุหลาบกระดังงา การะเกดกรรณิการ์ลำดวน …”

วรรณคดี : “ รามเกียรติ์ ” ผู้ประพันธ์ : พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก

ดอกซ่อนกลิ่น

“… ซ่อนกลิ่นกลิ่นแก้วซ่อน นาสา เรียมฤๅ ตาดว่าตาดพัสตรา หนุ่มเหน้า

สลาสิงเล่ห์ ซรองสลา นุชเทียบ ถวายฤๅ สวาดิดังเรียมสวาดิเจ้า จากแล้วหลงครวญ ฯ …”

วรรณคดี : “ ลิลิตตะเลงพ่าย ” ผู้ประพันธ์ : สมเด็จกรมพระปรมานุชิตชิโนรส

ดอกพิกุล

“… เสือมองย่องแอบต้นตาเสือ ร่มหูกวางกวางเฝือฝูงกวางป่า

อ้อยช้างช้างน้าวเป็นราวมา สาลิกาจับกิ่งพิกุลกิน …”

วรรณคดี : “ ขุนช้างขุนแผน ” ผู้ประพันธ์ : สุนทรภู่